Miri, Borneo

Hoi,

10 dagen verder, time travels fast. Ben nu op Borneo, Miri om precies te zijn. Laatste 6 dagen vooral druk geweest met allerlei excursies/overnachtingen in de nationale parken, met name Niah en Gurung Mulu zijn heel bijzonder.

Beide zijn pas 20 jaar geleden opgezet, gelijktijdig met het ontdekken van de inmiddels wereldberoemde grotten.  Zie de foto's zou ik zeggen, alle bijgevoegde tekst is eigenlijk overbodig. Moet wel bekennen dat ik een beetje vals speel, een aantal foto's komen rechtstreeks van Google Afbeeldingen. Ik heb helaas geen professionele camera, tenzij iemand natuurlijk nog twijfelt over een verlaat verjaardagscadeau.

De zonnestraal in de Niah Cave (100 meter hoog) doe ik te kort met adembenemend, geloof dat we er met z'n vieren bijna een half uur naar hebben staan kijken.
Om een idee te geven van de grootte; de centrale grot van zowel Niah als Mulu biedt meer dan genoeg ruimte om een paar Boeing's 747 in te huisvesten. Gestapeld of naast elkaar, geen probleem...

Met name Mulu is echt in het hart van het regenwoud, een heel andere wereld dan de kust of het vasteland van Maleisie. Geen elektriciteitsnet, maar gewoon een ouderwets herriemakende generator die je van 18.00 tot 24.00 uur van elektriciteit voorziet. Vervoer is vliegtuig of per boot, meer keus heb je niet. En dat leidt onvermijdelijk tot komische situaties, vooral als er Amerikanen in het spel zijn. Die zijn een potje wereldvreemd, poeh.
De heenweg naar de Mulu Clearwater Cave (nog dieper de jungle in dan park-HQ) kostte ongeveer een uur met de boot, maar het stel waar we hier mee te maken hadden wilden liever met de taxi terug. Meneer was een beetje moe en zo was het toch wat comfortabeler...

Over komisch gesproken, een update over de 3 Ierse meiden (Singapore); de 16 paar schoenen zijn inmiddels veilig verstuurd, ze hebben gisteren alleen voor de derde keer in anderhalve maand hun vlucht gemist. LOL....

Voor de liefhebbers van foto's; ik heb er nog een aantal toegevoegd aan het Singapore-album (again ,thanks to Google). Na mijn laatste bericht hebben we nog een bezoekje gebracht aan de 72e verdieping van het Swiss Hotel. Rond 18.30 uur plaatselijke tijd, wat betekende dat we het van dag in nacht hebben zien veranderen. Langzaam aan zie je overal de lichten aangaan, net alsof de stad weer opnieuw ontwaakt. Vervolgens met zessen lekker gegeten aan de haven en tot vier uur 's nachts genoten van de skyline. Om vele redenen niet te missen, slapen lukt ook wel in het vliegtuig...

Morgen een dagtrip naar het sultanaat Brunei, een land waar de bevolking geen belasting betaalt en gratis onderwijs/zorg krijgt. Iedereen is ambtenaar, maar voor alle klusjes hebben ze toch maar de Chinezen binnengehaald. Van arbeid word je toch alleen maar moe....