Bangkok, Thailand en Penang, Maleisie

Hoi,

aanbeland op het eiland Penang (Maleisie), na 2 dagen Bangkok (Thailand). Het was een min of meer bewuste keuze om daar 2 dagen te blijven en dat is ook meer dan genoeg moet ik zeggen. Wat een idiote stad, echt niet te beschrijven.  
Het is wel weer fascinerend om mee te maken, met 15 miljoen mensen maakt het Amsterdam net Den Dungen. Samengevat hebben ze van alles gewoon te veel, vooral mensen en auto's. De bekende verhalen over verkeerschaos gaan ook hier op. Taxichauffeurs wanen zich allemaal F1-coureur, de brommers schieten links, rechts en voorlangs voorbij en als je echt even alle remmingen loslaat, is Boeddha-versierselen verkopen in het midden van een 6-baans autoweg eigenlijk helemaal niet zo raar. Toch?

Uiteindelijk maar een dag echt wat van de stad gezien (met name de bekende tempels), na 's morgens een boottochtje gemaakt te hebben. Een deel daarvan was dwars door de sloppenwijken. De eerste 2 minuten ben je even geshockeerd, maar vervolgens went het ook weer net zo snel. De lower-class wast zichzelf hoofdzakelijk in de rivier, maar daar lijken ze zelf nog de minste moeite mee te hebben.
'S avonds nog lekker luxe gedaan met een uitgebreide 'Thai Massage', daar kun je er echt niet genoeg van krijgen, geloof me. Het is soms net de fysiotherapeut die je uit elkaar trekt, maar ik werd 's ochtends wel wakker met m'n benen in m'n nek. Hoe verklaar je dat dan :-?

Inmiddels dus verhuisd naar Penang, waar ik binnen tien minuten aan de praat raakte met Tom, leuke gast uit Nottingham. We hadden een waardeloos hostel de eerste dag, zonder airco. Les 1; die heb je nodig (als Europeaan). Misschien dat het over een week of 2 wel weer anders is, alles went uiteindelijk.
Qua hostels kon ik er tijdens mijn vorige trip door Nieuw-Zeeland vanuitgaan dat ze eigenlijk allemaal wel ok zijn, hier zit er echt veel verschil in. Het tweede hostel 20 meter verderop is in ieder geval stukken beter. Zit nu relaxed in de bar dit berichtje te tikken. Met een koud biertje en een zingende mullah op de achtergrond.  Vooral de hoge tonen gaan 'm goed af....

Penang zelf is verder niet zo heel spannend eigenlijk, al wordt het eiland wel (terecht) geroemd om z'n eetcultuur. We eten vooral in van die kleine eetgelegenheden aan de straat, cheap as hell. Meestal heb je geen idee wat er nou precies op je bord ligt, maar het is allemaal even lekker. Koken zal er niet van komen, er zijn sowieso geen keukens in de hostels en het is veel te leuk om hier samen met de locals buiten te eten. Met chop-sticks je mie naar binnen werken blijft wel een uitdaging, maar ik heb het inmiddels redelijk onder de knie. Als je en passant vraagt om het voor te doen staan ze ook meteen met vijven naast je tafel. Een ringgit fooi en iedereen is blij...

Morgen gaan we met de boot naar de Langkawi-archipel, bounty-paradijs volgens de boekjes. Niet heel toeristisch, wordt lekker zwemmen en aan het strand liggen. We hebben het plan om ook met een scooter rond te gaan rijden, maar of dat er ook van gekomen is merk je wel in een volgend berichtje..

Nog een leuke anekdote om mee af te sluiten; ik was in de veronderstelling dat boeddhistische monniken met hun inwijding ook afstand doen van al hun materieel bezit, maar op het vliegveld van Bangkok zag ik er eentje die z'n smartphone onder z'n mantel vandaan haalde en rustig een berichtje ging staan tikken. Mooie reiskoffer van Samsonite erbij, 'what's next' denk je dan:-)